घोडखिंड पावन झाली
पन्हाळ्यावरुन राजे बांदलसेने सोबत खेळण्याकडे निघाले तेव्हा बाजी महाराजांना म्हणाले-
राजं सुखरूप जा तुम्ही खेळण्यावरी
मी घेतो हे क्रुर सैन्य अंगावरी ॥
खिंड मी लढवुन राहतो चिंता नसावी माझी
गनिम अडवुन धरितो हा बाजी अन् फुलाजी ॥
खेळण्यावर जाऊनी द्या निशानी तोफेची
मग नसेल कसली चिंता मला प्राणाची ॥
तोफेचा आवाज ऐकण्यास असतील कान आतुर
हा बाजी कधीही न होणार स्वराज्याशी फितुर ॥
माझं इमान सदैव राहील राजं तुमच्या चरणी
स्वर्गसुख मिळविल जरी आलं नशीबी मरणी ॥
राजं खिंडीतुन निघाले तोवर खिंडीत गनिम पोहोचला आणि पुढे…
युद्ध जाहले खिंड अडवी बांदल आळी-पाळी
अंग सुन्न झाले सुटती रक्तांच्या धारा कपाळी ॥
बाजींच्या सैतानी पराक्रमाने हैरान होई सिद्दी
खिंडीतला प्रत्येक मावळा बनला तेव्हा जिद्दी ॥
रक्ताचे तळे साचे अन् साचे मृतदेह खिंडीवर
बाजींची नजर अजुनही राजांच्या तोफबत्तीवर ॥
तोफ वाजली हास्य ते बाजींच्या चेहऱ्यावर खुलले
मरणाला बाजींनी अगदी हसत हसत झेलले ॥
बांदल सेनेच्या पराक्रमाची घोडखिंड साक्ष बनली
बाजींच्या रक्ताने आज ती खिंड पावन झाली ॥
सह्याद्री ढासळला कडकडती विजा आकाशी
राजंही गहिवरलं पाहुन बाजींच प्रेम या तक्ताशी ॥
माहिती साभार – मयुर खोपेकर
